จน เครียด แต่ไม่กินเหล้า

ช่วงนี้ของขายไม่ค่อยได้ ความต้องการจากลูกค้ายังมีอยู่ แต่คนไม่ค่อยซื้อ
มีคู่แข่งเข้ามาขายตัดราคา ยิ่งแย่ใหญ่
แย่ขนาด ต้องโทรขอตังค์แม่ใช้
ดีที่เราไม่มีต้นทุนอะไรมาก พอทำกับข้าวเองเป็น ก็เลยพอถูไถ

ระหว่างที่เครียดเรื่องยอดขาย นึกเซ็งๆ เลยหยิบหนังขึ้นมาดู The Blair Witch Project
เป็นเรื่องของคนหลงป่า 3 คน พยายามหาทางออกออกจากป่า
ดูจบก็ย้อนดูตัว เราจะหาทางออกจากป่าได้ยังไง

ถ้ามุ่งตะวันตก เราก็อาจจะเดินเป๋ไปเป๋มาจนย้อนกลับมาที่เดิม
สาเหตุที่เราหลง และหาทางออกจากป่าไม่ได้ เพราะเรามองไม่เห็นในระยะ 1 ก.ม.
ถ้าเรากระโดดขึ้นไปสูงระดับตึก 10 ชั้นได้ เราคงเห็นทางออก
แต่ในความเป็นจริง เราทำแบบนั้นไม่ได้

ถ้าวันนี้มุ่งตะวันตก พรุ่งนี้มุ่งใต้ มะรืนมุ่งตะวันออก เราก็จะยิ่งหาทางออกไม่เจอ เพราะเดินวน

จริงๆไม่เคยเดินป่า แต่ถ้าเป็นเรา เราจะเดินตามลำธาร ไปตามทางน้ำไหล ที่ปลายทางต้องมีบ้านคนแน่
เมื่อมีบ้านคน ก็จะมีหมู่บ้าน และออกจากป่าได้

ในสถานะการณ์ที่มืด 8 ด้าน เราต้องไม่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
เราต้อง focus ไปที่สิ่งเล็กๆ ที่เชื่อถือได้

การพยายามอยู่รอดในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ก็เหมือนการพยายามหาทางออกจากป่า
เราต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจน เป็นเป้าหมายเล็กๆที่ แน่ใจว่าเราทำสำเร็จ

ได้แนวคิดจากหนังแล้ว ก็เลยมีกำลังใจที่จะปรับปรุงผลงาน และต่อสู้กับปัญหายอดขายต่อไป